• 26 marca 2020
  • Możliwość komentowania I Tydzień 16 do 20 marca została wyłączona

I Tydzień 16 do 20 marca

WITAM WSZYSTKICH BARDZO SERDECZNIE.

Zapraszam do aktywnego spędzenia czasu: moich „Mistrzów Mowy” , którzy uczestniczą w zajęciach logopedycznych oraz pozostała wspaniała społeczność szkolną.

Na łamach naszego szkolnego czasopisma  przekażę treści zadania, zabawy do wykonania w warunkach domowych. Myślę że Rodzice również włączą się w te działania.

Najpierw przybliżę wspaniały tekst który zmotywuje wszystkich czytających, zmobilizuje naszych milusińskich do korzystania z podawanych przeze mnie treści.

 

DOMESTENES

 

Tam, gdzie Morze Egejskie wdziera się zatoką w ateński ląd, stał zagubiony w błękicie nocy mały chłopiec. Z gniewem podnosił mokre kamyki, wkładał je do ust i powtarzał głośno, uparcie, najtrudniejsze wyrazy greckie.

Szorstkie kamyki bólem krzywiły dziecięcą twarzyczkę, a on bezskutecznie próbował wymówić złowieszcze wyrazy, zdania najeżone kolcami dźwięków.

Aż nadszedł wieczór, w który przez szum wody, klaskanie wioseł i czystą jak łza muzykę cytrzysty, zabrzmiało słowo łagodne i miękkie, zamykające w sobie miłość i rozpacz wysiłku – METER – matka.

Płynęły lata …. Słowa Domestenesa smagały wichrem, płakały rozpaczą, kołysały tkliwością i grzmiały błyskawicą – niosąc mu chwałę największego mówcy starożytnej Hellady.

 

 

 

Ćwiczenia logopedyczne dla dzieci przedszkolnych

Wśród dzieci przedszkolnych dużą grupę stanowią dzieci  z wadą wymowy.   Poniżej prezentuję przykładowe ćwiczenia do zastosowania w terapii jak i profilaktyce wad wymowy u dzieci w wieku przedszkolnym.
PRZYKŁADY STOSOWANYCH ĆWICZEŃ:

* Ćwiczenia słuchowe – stanowią one bardzo ważną grupę ćwiczeń logopedycznych, ponieważ często opóźnienia czy zaburzenia rozwoju mowy pojawiają się na skutek opóźnień rozwoju słuchu fonematycznego/ tzw. słuchu mownego/. Stymulując funkcje słuchowe przyczyniamy się do rozwoju mowy dziecka.

Przykłady dla dzieci młodszych:

  1. „ Co słyszę?” – dzieci siedzą z zamkniętymi oczami i nasłuchują, rozpoznają odgłosy dochodzące z sąsiedztwa, ulicy.
  2. „ Zgadnij, co wydało dźwięk?” – uderzanie pałeczką w szkło, fajans, metal, kamień, drewno itp. Toczenie różnych przedmiotów po podłodze / np. piłki, kasztana, kamienia/, rozpoznawanie odgłosu przez dzieci.
  3. Rozpoznawanie różnych przedmiotów w zamkniętym pudełku po wydawanym odgłosie – groch, kamyki, gwoździe, cukier, kasza itp.
  4. Uderzanie o siebie klockami, łyżeczkami, garnuszkami; uderzanie łyżeczką o pustą szklankę, o szklankę z wodą, klaskanie, darcie papieru, gniecenie papieru, przelewanie wody( z wysokości, z niska), drapanie po szkle, papierze, stole.
  5. Rozpoznawanie głosu, szmeru, źródła dźwięku – miejsca, kierunku, odległości, ilości dźwięków (dużo- mało), głośności ( cicho – głośno).
  6. Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego budzika.
  7. Rozróżnianie i naśladowanie głosów zwierząt: kota, psa, krowy, kury, koguta, kaczki, gęsi itp.
  8. Rozróżnianie odgłosów pojazdów: samochodu, pociągu, motoru, traktora itp.
  9. Rozpoznawanie po dźwięku różnych urządzeń domowych, np. odkurzacz, mikser, suszarka, pralka itp.

 

Przykłady dla dzieci starszych:

  1. Wyróżnianie wyrazów w zdaniu. ( stawiamy tyle klocków, rysujemy tyle kółeczek, klaszczemy tyle razy ile słów słyszy dziecko w wypowiadanym zdaniu).
  2. Wydzielanie sylab w wyrazach poprzez wystukiwanie sylab, wyklaskiwanie, badanie ile razy opadnie żuchwa / na ręce/ przy wybrzmiewanie sylab.
  3. Nazywanie obrazków – dziecko kończy wyraz po pierwszej sylabie wypowiedzianej przez logopedę, nauczyciela, rodzica, a potem odwrotnie – dziecko zaczyna.
  4. Dzielenie na sylaby imion dzieci / na początku łatwych/.
  5. Wyszukiwanie imion dwu- i trzysylabowych.
  6. Wyszukiwanie słów z podaną przez n-la sylabą.
  7. Rozpoznawanie określonej sylaby w rozsypance sylabowej, np. ba, pa, ta, da, la, ra.
  8. Wyszukiwanie imion rozpoczynających się od samogłoski, następnie od podanej spółgłoski.
  9. Wydzielanie spółgłosek nagłosowych przez przedłużanie nagłosu, np. ssssamolot, szszszafa. Przy pomocy ilustracji – wyszukiwanie przedmiotów, których nazwy rozpoczynają sią na daną głoskę.
  10. Wydzielanie spółgłoski wygłosowej.
  11. Dzielenie na głoski łatwych a następnie coraz trudniejszych słów.
  12. Ćwiczenia z paronimami: bułka – półka, domek –Tomek, koza – kosa itp.
  13. Rozróżnianie mowy prawidłowej od nieprawidłowej

 

* Ćwiczenia oddechowe:

Ćwiczenia oddechowe poprawiają wydolność oddechową, sprzyjają wydłużaniu fazy wydechowej, co powoduje poprawę jakości mowy. Ćwiczenia prowadzone są najczęściej w formie zabawowej, przy wykorzystaniu różnych środków, np. piórek, piłeczek, wody mydlanej, chrupek, wiatraczków itp. Są także wplatane w opowieści i zabawy ruchowe.

Przykłady:

  1. Wdech nosem ( usta zamknięte) i wydech ustami.
  2. Dmuchanie na płomień świecy.
  3. Dmuchanie na piłeczkę pingpongową, wyścigi piłeczek.
  4. Dmuchanie na kulkę z waty, na wiatraczek.
  5. Chłodzenie „ gorącej zupy” – dmuchanie ciągłym strumieniem.
  6. „ Zdmuchiwanie mlecza” – długo, aż spadną wszystkie nasionka.
  7. Chuchanie na zmarznięte ręce.
  8. Naśladowanie lokomotywy – wydmuchiwanie „nadmiaru pary” – ffff, szszsz.
  9. Naśladowanie balonika – wypuszczanie powietrza z jednoczesnym odgłosem „ sssss”.
  10. Nadmuchiwanie balonika.
  11. Naśladowanie syreny – „ eu-eu- eu”, „ au-au-au” – na jednym wydechu.
  12. Wyścigi chrupek – dmuchanie w parach.
  13. Dmuchanie na piórko, aby nie spadło.
  14. Liczenie na jednym wydechu.
  15. Powtarzanie zdań na jednym wydechu – najpierw krótkich, potem coraz dłuższych.
  16. Powtarzanie zdań szeptem.
  17. Naśladowanie śmiechu różnych osób:

– staruszki: che- che- che

– kobiety – wesołe cha- cha- cha

– mężczyzny – rubaszne ho- ho- ho

– dziewczynki – piskliwe, chichotliwe chi- chi- chi.

* Ćwiczenia motoryki narządów artykulacyjnych

U większości dzieci z wadą wymowy występuje obniżona sprawność narządów artykulacyjnych / języka, warg, policzków, podniebienia miękkiego/.. Czasem przyczyną wady wymowy są nieprawidłowości w budowie anatomicznej narządów mowy, np. zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe, przerośnięty język, zbyt duża masa języka, rozszczep wargi itp. Przyczyną bywają także, szczególnie u dzieci młodszych, nieprawidłowe nawyki związane z połykaniem lub oddychaniem. Konieczne są w tych wszystkich wypadkach ćwiczenia motoryki narządów mowy oraz ćwiczenia prawidłowego połykania. Optymalną sytuacją byłoby, gdyby ćwiczenia prowadzone były według zaleceń logopedy.

Ćwiczenia logopedyczne początkowo powinny być wykonywane przy kontroli wzrokowej – przed lustrem, stopniowo przechodząc do ćwiczeń bez kontroli wzroku. Większość ćwiczeń wymaga wielokrotnego powtarzania, więc konieczne jest stosowanie metod zabawowych podczas ćwiczeń oraz zmiany środków używanych przez logopedę.
Ćwiczenia warg:

  1. Wymawianie na przemian „ a-o” przy maksymalnym oddaleniu od siebie wargi górnej i dolnej.
  2. Oddalanie od siebie kącików ust – wymawianie „ iii”.
  3. Zbliżanie do siebie kącików ust – wymawianie „ uuu”.
  4. Naprzemienne wymawianie „ i – u”.
  5. Cmokanie.
  6. Parskanie / wprawianie warg w drganie/.
  7. Masaż warg zębami ( górnymi dolnej wargi  i odwrotnie).
  8. Dmuchanie na płomień świecy, na watkę lub piłkę pingpongową.
  9. Układanie ust jak przy wymowie samogłosek ustnych, z wyraźną, przesadną artykulacją warg, np. w kolejności: a-i-o-u-y-e,  u-a-i-o-e-y,  o-a-y-i-u,  e-y-i-o-a-u,            u-i-y-a-o.
  10. Wymowa samogłosek w parach: a-i, a-u,  i-a,  u-o,  o-i,  u-i,  a-o, e-o  itp.
  11. Wysuwanie warg w „ ryjek”, cofanie w „ uśmiech”.
  12.   Wysuwanie warg w przód, następnie przesuwanie warg w prawo, w lewo.
  13. Wysuwanie warg w przód, następnie krążenie wysuniętymi wargami.

 

Ćwiczenia języka:

  1. „ Głaskanie podniebienia” czubkiem języka, jama ustna szeroko otwarta.
  2. Dotykanie językiem do nosa, do brody, w stronę ucha lewego i prawego.
  3. Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych / krążenie językiem/.
  4. Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.
  5. Kląskanie językiem.
  6. Dotykanie czubkiem języka na zmianę do górnych i dolnych zębów, przy maksymalnym otwarciu ust / żuchwa opuszczona/.
  7. Język wysunięty w kształcie grota wykonuje poziome ruchy wahadłowe od jednego do drugiego kącika ust.
  8. Rurka – wargi ściągnięte  i zaokrąglone unoszą boki języka.
  9. Język lekko wysunięty opiera się na wardze dolnej i przyjmuje na przemian kształt „łopaty” i „grota”.
  10. Ruchy koliste języka w prawo i w lewo na zewnątrz jamy ustnej.
  11. Oblizywanie zębów po wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami. Usta zamknięte.

 

Ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie:

  1. Wywołanie ziewania przy nisko opuszczonej szczęce dolnej.
  2. Płukanie gardła ciepłą wodą.
  3. „ Chrapanie” na wdechu i wydechu.
  4. Głębokie oddychanie przez usta przy zatkanym nosie i odwrotnie.
  5. Wymawianie połączeń głosek tylnojęzykowych zwartych z samogłoskami, np. ga, go, ge, gu, gy, gi, gą, gę, ka, ko, ke, ky, ki, ku, ak, ok, ek, ik, yk, uk…
  6. Wypowiadanie sylab / jak wyżej/ i logatomów: aga, ogo, ugu, eke, yky, ygy, iki, Igi, ago, egę itp.
  7. Nabieranie powietrza nosem i zatrzymanie w jamie ustnej. Policzki nadęte. Początkowo nadymać policzki z zatkanym nosem, a następnie próbować połykać powietrze.

 

Ćwiczenia policzków:

  1. Nadymanie policzków – „ gruby miś”.
  2. Wciąganie policzków – „ chudy zajączek”.
  3. Nabieranie powietrza w usta i zatrzymanie w jamie ustnej, krążenie tym powietrzem, powolne wypuszczanie powietrza.
  4. Naprzemiennie „ gruby miś” – „ chudy zajączek”.
  5. Nabieranie powietrza w usta, przesuwanie powietrza z jednego policzka do drugiego na zmianę.

 

Ćwiczenia prawidłowego połykania

/ wyrobienie nawyku połykania z językiem ułożonym na wałku dziąsłowym/:

  1. Unoszenie języka na wałek dziąsłowy za górnymi zębami przy otwartych a następnie zamkniętych ustach.
  2. Lizanie czubkiem języka wałka dziąsłowego.
  3. Trzymanie czubkiem języka cukierka tik-tak przy wałku dziąsłowym, jednoczesne połykanie śliny.
  4. Ćwiczenie jak wyżej z kawałeczkiem czekolady przyklejonym do wałka dziąsłowego.

 

 

 

Stary Donald

Stary Donald farmę miał.
Ija, ija, o!
Na tej farmie kurki miał.
Ija, ija, o!
A te kurki
Ko, ko, ko, ko, ko, ko, kokokokokokoko !
Stary Donald farmę miał.
Ija, ija, o!
Na tej farmie gąski miał.
Ija, ija, o! A te gąski
Gę, gę, gę, gę, gę, gę, gęgęgęgęgęgęgę!

A te kurki
Ko, ko, ko, ko, dak!

Stary Donald….itd.

Ddokładamy nowe zwierzątka kaczki, krówki, koniki, baranki, owieczki, koguty, kotki, pieski, myszki, ptaszki, świnki.

 

 

 

Deszczyk kapie kap, kap, kap

Deszczyk kapie kap, kap, kap
konik klapie klap, klap, klap
lalka płacze u, u, u
Magda śpiewa lu, lu, lu
pszczółka bzyka bzy, bzy, bzy
auto trąbi bi, bi, bi kotek miauczy miau, miau, miau
piesek szczeka hau, hau, hau
pociąg jedzie pach, pach, pach
dudni bęben bach, bach, bach
jeżyk idzie tup, tup, tup
woda chlapie chup, chlup, chlup
dzięcioł stuka stuk, stuk, stuk
do drzwi pukam puk, puk, puk.

***

Rączki klaszczą klap, klap, klap
Nóżki tupią tup, tup, tup
Tutaj swoją główkę mam
A na brzuszku bam, bam, bam
Tutaj uszy mam
Oczy patrzą tu i tam
Buzia robi am, am, am
A na nosku sobie gram!

Problemy ze słuchem fonematycznym

Zaburzenia słuchu fonematycznego mogą stać się przyczyną wielu problemów związanych z rozwojem mowy oraz nauką czytania i pisania. Należą tu:

  • utrudnienia w odbiorze mowy;
  • zaburzenia w kształtowaniu się mowy lub zaburzenia w mowie już ukształtowanej;
  • trudności w czytaniu i pisaniu bądź w nauce tych czynności;
  • problemy z zapamiętaniem i powtarzaniem trudnych wyrazów i długich zdań;
  • kłopot ze zrozumieniem złożonych poleceń werbalnych;
  • ubogie słownictwo;
  • trudności w tworzeniu zdań i wypowiedzi pisemnych oraz ustnych;
  • problem z zapisywaniem wyrazów ze zmiękczeniami;
  • trudności w różnicowaniu ‘j’ i ‘i’;
  • opuszczanie wyrazów lub ich części w czytaniu;
  • problem z nauką dni tygodnia, miesiąca oraz tabliczki mnożenia;
  • trudności w analizie i syntezie sylab i głosek w wyrazie;
  • kłopot z rozróżnianiem podobnych słów;
  • opóźniony rozwój mowy;
  • wady wymowy;
  • problemy z kinestezją artykulacyjną, czyli odpowiednim ułożeniem narządów mowy do wypowiadania konkretnych głosek.

Jak wspomóc słuch fonematyczny

Logopeda może zaproponować rodzicom różne ćwiczenia do wykonywania z dzieckiem w domu. Najważniejsze w tym przypadku są konsekwencja, regularność i cierpliwość.   Wspomaganie słuchu fonematycznego najlepiej rozpocząć od ćwiczeń mających na celu rozwijanie wrażliwości słuchowej, polegających np. na uczeniu rozpoznawania dźwięków wydawanych przez różne przedmioty, samochody, instrumenty czy zjawiska pogodowe, jak deszcz czy wiatr.  można wprowadzić również odtwarzanie przez dziecko rytmów, w tym celu warto wykorzystać popularne wiersze dla dzieci, w których występuje dużo wyrazów onomatopeicznych, m.in. Juliana Tuwima, np. Ptasie radio czy Lokomotywa. Kolejna seria ćwiczeń powinna dotyczyć różnicowania dźwięków występujących w mowie ludzkiej, np.:

  • różnicowanie par głosek różniących się tylko jedną cechą, jak ‘b’ (głoska dźwięczna) i ‘p’ (głoska bezdźwięczna), ‘k’ i ‘g’, ‘t’ i ‘d’ itp.;
  • podkreślanie w tekście wyrazów z głoskami syczącymi (‘s’, ‘z’, ‘c’, ‘dz’), szumiącymi (‘sz’, ‘ż’, ‘cz’, ‘dż’) oraz ciszącymi (‘ś’, ‘ź’, ‘ć’, ‘dź’) – dla każdego szeregu głosek należy zastosować kredkę w innymi kolorze;
  • układanie wyrazów, w których występują podobne głoski;
  • wymyślanie wyrazów rymujących się;
  • segregowanie wyrazów rozpoczynających się określonymi głoskami bądź sylabami;
  • układanie wyrazów od najkrótszego do najdłuższego;
  • dzielenie wyrazów na sylaby i liczenie ich – na początku każda sylaba powinna być akcentowana klaskaniem w dłonie, w ten sposób dziecko będzie się uczyć rytmiki języka;
  • analizowanie wyrazów pod kątem występujących w nich głosek, poprzez np. dobieranie w pary wyrazów różniących się tylko jedną głoską, jak: data – tata, dama – mama, kosa – koza.

 


Comments are closed.